Semiramide

Semiramide. Een naam die tot ieders verbeelding spreekt. Nee, het is niet een verkeerde spelwijze van "piramide", maar het is wel de nieuwe operavoortselling van de beroemde Rossini.

8 december hebben wij de kans gekregen om de voorstelling in Avant Première te zien. We werden verwacht in galakledij om half 2 in de namiddag. We mochten plaatsnemen op het tweede balkon. Niet in de middenberm, want die was voor de technische ploeg gereserveerd. Eigenlijk was deze voorstelling een voorbereiding op de grote openingspremière. Af en toe hoore je de dirigent in het Italiaans nog enkele richtlijnen geven aan het koor.

De voorstelling op zich was heel goed. Tijdens het eerste deel was het verhaal nog wel onduidelijk. Vooral omdat een man gespeeld werd door een vrouw. Dat zorgd voor een beetje verwarring. Pas op het einde kregen we een goed zicht op de verhaallijn.

De zang zat erg goed. Gelukkig werd het boventiteld. Anders zouden we er niet veel van begrepen hebben. Ik vond de aria's goed gebracht, maar de duetten in wisselzang vond ik echt magnifiek. Dat was wanneer 2 personages met elkaar in dialoog gingen door middel van zang.

Het was een heel mooie verhaallijn, maar wel erg tragisch. Op het ende leefde je echt mee. Elk karakter werd ook sterk neergezet. Je voelde mee met de verschillende personages.

Enig nadeel vond ik wel dat het erg lang duurde. Er was wel een korte pauze voorzien, maar die was net niet voldoende. Je kon wel snel iets drinken, maar helaas niets eten. Rondom je heen hoorde je af en toe een rommelde maag. Dat paste niet echt bij het stuk.

Samengevat. Een leuk stuk. Aan te raden bij volwassenen, maar zeker niet bij jonge kinderen. Zelfs voor studenten van de secundaire school zou ik het nog niet aanraden. Dit omwille van de lange duur en de complexe verhaallijn.